hayat müşterektir... başkalarının kararlarını uygulamaya devam edersen her şey kayıp gider avuçlarından... kendin olamadan gelgitlerle dolarsın işte... sonra bir de bakmışsın ki o boş sahilde, denizin kıyıya sürüklediği boş deniz kabuklarından biri olmuşsun... şekli güzel, içinde denizin uğultusunu taşıyan ancak boş ve yalnız... kırılgan... ve bir gün o boş denz kabuğunu dolduran yengece boyun eğmek zorunda kalırsın, o nereye giderse sen de oraya gidersin... seni sevdiği için değil, sana ihtiyacı olduğu için, çıkarı olduğu için seninledir.... Veya bir koleksiyoncunun kutusudur yerin, senin gibi boş, yalnız, sessiz binlerce deniz kabuğunun yanında...