Hayatın bizi nereye sürükleyeceği belli değildir hiç bir zaman... Bir bakmışsın neşelisindir bir bakmışsın hüzünlerde... Ama her zaman belli olan bir şey vardır: kafanın içinde her zaman düşünceler kaynaşır, kıpırdanır... Çıkmak isterler bulundukları yerden... İşte, ben de burada onları kısıldıkları yerden çıkarıyorum...
Perşembe
Mutluyum biliyor musunuz...?
Nedir bu bilmiyorum. Ancak o kadar güzel başladı ki bugün. Muhteşem devam etti aynı hızda... Sanırım mutluyum... Evet evet... Çok mutluyum, çok huzurluyum. Yaşamanın farkına varmak bu olsa gerek. Teşekkür ederim "Antropoloğum" bana bunu hatırlattığın için...
Pazartesi
hayat denilen maratonda 23'ncü turun içindeyim
Çevrende seni mutlu eden, rahat ettiren insanlar oldukça yaşamak denilen o sürekli "ulen çok zor yav" dediğimiz maratonda koşmaya devam eder insan. Neden mi? çünkü yanında sana o maratonda eşlik eden, etmiyosa bile öyle görünüp seni yüreklendiren veya köşede nefesi tıkanmış ve ilerlemek isteyen ancak ilerleyemeyen ve bunu görüp kolundan tutup "hadi gel beraber koşalım" dediğin insanlar senin bir adım daha atmana sebeptir. Bazen arkana baktığında sen yorulunca kolundan tutup çekecek kişi ararsın ve bulamazsın, gitmiştir o insan... hatta sana herkesten daha da yakındır ya, işte o olmasa bile her zaman seni bir süre daha koşturacak insan olacaktır.
Unutma ki hayat bir maraton, unutma ki sürekli mızmızlanıp yakınacağız ve unutma ki hepimiz o final çizgisine gelip o bitiş şeridini göğüsleyeceğiz. Ha, ne zaman mı? İşte herkesin atacağı tur sayısı farklı ben daha 23ncü turun içerisindeyim bakalım kaç tur daha gideceğiz :)
Unutma ki hayat bir maraton, unutma ki sürekli mızmızlanıp yakınacağız ve unutma ki hepimiz o final çizgisine gelip o bitiş şeridini göğüsleyeceğiz. Ha, ne zaman mı? İşte herkesin atacağı tur sayısı farklı ben daha 23ncü turun içerisindeyim bakalım kaç tur daha gideceğiz :)
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)