Hayatın bizi nereye sürükleyeceği belli değildir hiç bir zaman... Bir bakmışsın neşelisindir bir bakmışsın hüzünlerde... Ama her zaman belli olan bir şey vardır: kafanın içinde her zaman düşünceler kaynaşır, kıpırdanır... Çıkmak isterler bulundukları yerden... İşte, ben de burada onları kısıldıkları yerden çıkarıyorum...
Çarşamba
Hayatın közünü yenilemek...
Hayat bir nargile gibi değil midir ? Çekersin ve sonra salarsın geri dertleri de, mutluluğu da... eğer yakarsan umutlarını, hayallerini, kalıkalı verirsen ortada, o en iyi arkadaşlar tütünlüğü çıkarıp üflerler, sadece hafiflesin nargilen diye, çünkü ellerinden gelen o dur... Azim de nedir biliyor musunuz? Hani nargilen yanar da sen temizlemeye çalışırsın, işte azim de böyle bir şey... ya bırakırsın tamamen hayatını yarım bir nargile gibi, ya da arkadaşlarının üflediği o acı küllerin dinlenip, o yanmış tadın geçmesini hafiflemesini bekleyip tekrar köz ekersin nargileye...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder