Rüzgar

İşte yaşam denilen o rüzgar esiyor yine

Uzaklardan umut kokusu taşıyor burnumun ucuna

Korkuları da saçlarımı okşarken alıp götürüyor

Gözlerimi kısıyorum, çünkü yaşla doldular,

Ellerimi sıkıyorum, çünkü bomboşlar,

Ve güneş... Batalı 4 ay oldu...

İşte yaşam denilen rüzgar esiyor yine,

Ürpertiyor bedenimi yepyeni bir heyecanla

Aşındırıyor tenimi zamanın izleri gibi,

Uğulduyor kulaklarımda, uzaktan gelen bir şarkı gibi

Ve tadını alıyorum esintiyle gelen mutluluk polenlerinin

Ve güneş... Batalı 6 ay oldu...

İşte yaşam denilen rüzgar esiyor yine,

Bu sefer daha sıcak, bir sevgilinin nefesi gibi

Uzaktan sesler getiriyor, yaşamın koşuşturmacası gibi

Terletiyor bedenimi, sanki heyecanlanmışım gibi

Ellerimi açıyorum, çünkü bir kelebek kondu,

Tıpkı yeni bir başlangıç gibi...

Ve güneş... Nihayet doğdu...

Antartikada yaşamak gibidir hayat,

Bazaen gece olur bitmez zannedersin, ancak,

 daha uzun sürer gündüzleri,

Ve elini yeniden açtığında,

Karşında görürsün o umut rüzgarının getirdiği,

Zarif, narin bir o kadar da güzel kelebeği....